برای مدت بیش از 100 سال ، این رسم در اوایل قرون وسطی به مناطقی از اروپا گسترش یافت ، که دوباره در پایان قرن 7 متوقف شد و باستان شناسان مدت طولانی منحرف شدند. آنها صدها گور از قرون 6 و 7 از انگلستان تا اروپای مرکزی تا ترانسیلوانیا را کشف کرده بودند که پس از خاکسپاری مردگان بازگشایی شد. و از آنجا که اشیا نیز از آن برداشته شد ، آنها مشکوک به سارقین قبر در محل کار خود شدند. اما همانطور که آلیسون Cleves از دانشگاه استکهلم و تیم او در Antiquity می نویسند، این یک خطای محاسبه بود: در واقع ، نزدیکان خود دوباره بازگشایی شده و قبور را به نوعی آیین تغییر داده بودند.

Klevnäs و Co داده های مناطق وسیعی از اروپا را جمع آوری کردند و حداقل 1000 دهانه گور را در ده گورستان قرون وسطایی شناسایی کردند. بنابراین ، این رسم در اواخر قرن 6 گسترش یافت و در قرن 7 قبل از ناپدید شدن دوباره به اوج خود رسید.

محتویات گورهای بررسی شده نیز نشان می دهد که آنها به طور معمول نمی توانستند دزد قبر باشند. زیرا فقط موارد منفرد برداشته می شد که به نوبه خود دارای مرجع شخصی بود ، مانند سنجاق از زنان مرده یا شمشیر از مرد. بعضی از آنها حتی وقتی از هم جدا می شدند برداشته شدند و پیشنهاد می شود قطعات مربوطه وجود داشته باشد. از طرف دیگر ، بسیاری از جواهرات با ارزش اغلب به همراه مردگان باقی مانده بودند ، مانند گردنبندهای طلا یا نقره: جواهراتی که مطمئناً سارقین قبر را در اطراف نمی گذارند.

از آنجایی که وسایل زنگ زده نیز برداشته شد ، کلونز و گروه او گمان می کنند که نباید از آنها استفاده مجدد کرد و یا مجدداً فروخته شود ، بلکه به عنوان یادآوری مردگان است. بیشتر این دهانه های قبر احتمالاً قبل از ریزش کامل تابوت ها رخ داده است. بنابراین مردم به گور پدر و مادر یا مادربزرگ و مادربزرگ خود بازگشتند.

با این حال ، اختلافات منطقه ای یا سنت های محلی وجود داشت: بیشتر اشیا برداشته می شدند ، اما گاهی اوقات مردگان را دفن می کردند یا اعضای بدن را برمی داشتند. در یک مورد ، یک سگ جدید حتی به قبر راه پیدا کرد. کلونز گفت: “سرقت قریب به نظر منفی می رسد ، اما به نظر می رسد در این موارد یک عمل اجتماعی بوده است.” ما همچنین دریافتیم که گورستان هایی با این رسم برای مدت طولانی تری مورد استفاده قرار گرفته اند که قبلاً از صلح مردگان استفاده نشده است نقض نشده بود “