این آنتاگونیست تاریک اثر دارونما است: اثر نوسبو. در حالی که اولی فقط از طریق قدرت ایمان می تواند درد و سایر بیماری ها را تسکین دهد ، مورد دوم فقط به رنج بیشتر منجر می شود. به عنوان مثال ، در مورد داروها ، انتظار عوارض جانبی ممکن است منجر به بروز برخی از آنها شود.

هنوز مشخص نبود که آیا این دو معلول علت مشترکی داشته اند یا خیر. در حال حاضر یک تیم تحقیقاتی بین المللی را نشان داده است که دارونما و نوسبو فقط دو روی یک سکه نیستند ، بلکه از طریق مکانیسم های عصبی مختلف بوجود می آیند.

گروه سرگرم کننده Junjun از دانشگاه عادی جنوب چین در گوانگژو 52 مطالعه را با مجموع 1178 موضوع مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. در تمام مطالعات ، یکی از این دو اثر به صورت آزمایشی بدست آمد در حالی که افراد در اسکنر مغز خوابیده بودند. این تیم محاسبه کرد که کدام مناطق مغزی بیشترین فعالیت را در تمام مطالعات در طول آزمایش داشتند. وی سپس نتایج را با یک پایگاه داده حاوی ده ها هزار اسکن مغزی مقایسه می کند تا دریابد که مناطق فعال شده به کدام شبکه ها تعلق دارند.

اثبات شده است که دارونما شبکه پاداش را در مغز فعال می کند. از طرف دیگر ، در مورد اثر nocebo ، شبکه انزجار به ویژه فعال بود و در صورت بروز عوارض جانبی مانند تجربه درد ، فعال می شود.

اثرات دارونما و نوسبو نیز در روان درمانی نقش دارد. اینکه آیا این دو پدیده از طریق مدارهای مغزی مشابه در اینجا کار می کنند ، نمی تواند از طریق مطالعه مشخص شود: تیم تحت هدایت جون جون فون فقط مطالعاتی را که در آن درک فیزیکی درد دستکاری شده است ، بررسی کردند. بنابراین ، آنها پیشنهاد می کنند اساس عصب روانشناختی هر دو مخالف را در افراد مبتلا به بیماری روانی بررسی کنند. این ممکن است به بهبود درمان در آینده کمک کند.