Francesca Ferber 30 ساله است که امید همراه همیشگی او می شود. او و همسرش قصد دارند خانواده تشکیل دهند. این زن و شوهر که نگران این بودند که ممکن است به طور طبیعی کار نکند ، خیلی زود تصمیم گرفتند که در مرکز باروری به درمان بپردازند. در آنجا یک پزشک به آنها می گوید که مسیر تحقق آرزوی آنها برای بچه دار شدن یک پیاده روی خواهد بود. هنگامی که اولین درمان با شکست مواجه می شود ، Franziska Ferber ناامید می شود – اما هنوز امیدوار است: علت قطعاً هورمون ها است ، که ابتدا باید به درستی اصلاح شوند. حتماً دفعه بعد جواب می دهد.

اگر عاقلانه از آن استفاده کنیم ، امید نوعی ابرقدرت در بحران است: این اطمینان را می دهد که مردم حتی پس از ماه ها انتظار بیهوده ، از تمایل به بچه دار شدن دست نخواهند کشید. و یک سال پس از همه گیری تاج ، این باور ما را بر این باور می گذارد که همه چیز در آینده قابل پیش بینی بهبود خواهد یافت. امید ، با دانستن اینکه خورشید به زودی دوباره ظهور می کند ، به شما در زنده ماندن در روزهای طولانی بارانی کمک می کند. امید ما را حفظ می کند.

فرانچسکا فربر نیز پافشاری کرد ، حتی وقتی تلاش دوم او برای درمان باروری دوباره ناکام ماند. هورمون هایی که به او داده می شود بیشتر و بیشتر او را آزار می دهد: او از نظر جسمی و روحی احساس ضعف می کند. در پایان ، حتی تحریک بیش از حد می شود ، که از جمله ، منجر به آب در معده می شود که در بدترین حالت می تواند به ریه ها نفوذ کند. “هیچ زنی وجود ندارد که بتواند بدون امید از این طریق عبور کند. اگر در ابتدای هر درمان مطمئن نبودید که این بار م timeثر است ، هیچ کس مجبور نخواهد شد دو بار سختی ها را پشت سر بگذارد. “

امید داشتن اعتماد به خوب است

از نظر توبیاس کوبه ، روانشناس و روان درمانگر ، امید آرزو در لحظات عدم اطمینان برای بهتر شدن اوضاع است. وی این پدیده را در دانشگاه کوبلنز-لاندائو مطالعه کرد و بین چندین نوع امید تفاوت قائل شد. به عنوان مثال ، “امید واقع بینانه” وجود دارد که مربوط به تمایل به بیرون آمدن از یک موقعیت بسیار خاص است. صفت “واقع گرایانه” به این معنی نیست که واقعاً می توان نتیجه را انتظار داشت ، اما این امید به یک وضعیت واقعی مرتبط است. این به عنوان مثال ، در مورد تمایل Ferber به بچه دار شدن صدق می کند. علاوه بر “امید واقع بینانه” ، “امید متعالی” نیز وجود دارد. منظور این متخصصان اعتماد به نفس عمومی برای آینده است ، این احساس که همه چیز خوب خواهد شد.

»مردم امیدوارند که فکر کنند:› به هر حال خوب خواهد بود! «
(توبیاس کوبه ، روانشناس و روان درمانگر)

برخلاف کوبا ، اخلاق پزشکی جیووانی مایو امیدوار نیست. مایو در دانشگاه آلبرت لودویگ در فرایبورگ کار می کند و کتاب «هنر امید» را منتشر کرده است. از نظر او امید یک اعتماد مشترک به آینده است ، یعنی یک ارتباط مثبت با غیرقابل پیش بینی بودن آینده. به گفته مایو ، این توافق با توانایی باز بودن به آینده و دیدن فرصت هایی که بدون اعتماد به نفس پنهان می مانند ، همراه است. بنابراین امید باید از انتظارات و ر dreamsیاها جدا شود: نسبت به انتظارات انعطاف پذیری کمتری دارد و برخلاف رویاها ، به واقعیت مربوط می شود.

امید به زندگی انگیزه می بخشد و معنی می بخشد

در حالی که مایو و کوبه تعاریف دیگری را ترجیح می دهند ، هر دو توافق دارند که امید برای افراد ضروری است. به گفته کوبا ، این دو عملکرد مهم را انجام می دهد: از یک طرف ، باعث ایجاد انگیزه در افراد می شود – مانند فرانسیسکا فربر – به طور فعال زندگی خود را با وجود همه غیر قابل مقایسه شکل می دهد. این امر در مورد تمایل به بچه دار شدن اعمال می شود ، اما همچنین در زمینه های دیگر: با کمک پیاده روی و تماس تلفنی «کوبا را توضیح می دهد. از طرف دیگر ، امید به افراد توانایی می دهد وجودشان را معنادار تجربه کنند و زندگی را به طور آشکار طی کنند. “مردم امیدوارند فکر کنند ،” به هر حال ، مشکلی نخواهد بود! ” می گوید کوبا. مطالعات نشان می دهد حتی بیماران مبتلا به بیماری های صعب العلاج نیز اگر امید خود را از دست ندهند از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار هستند.