Sjur Refsdal در اوایل دهه 1960 در مورد لنزهای گرانشی تحقیق کرد و ایده ای را ایجاد کرد. اگر امکان تجزیه و تحلیل نور یک ابرنواختر دوردست در چندین تصویر عینی شده وجود داشته باشد ، می توان از آن اطلاعات کیهانی ارزشمندی بدست آورد. نیم قرن بعد ، سرانجام زمان آن فرا رسید: تلسکوپ فضایی هابل نوری را کشف کرده است که 9.34 میلیارد سال از کهکشان مارپیچی SP1149 به ما سفر کرده است. در طول مسیر ، توسط خوشه عظیم کهکشانی MACS J1149 + 2223 عینی شد و روشنایی آن با ضریب 22 افزایش یافت. تصاویر بی نظم به شکل صلیب انیشتین کهکشان در زمان های مختلف به تلسکوپ می رسند. با یک تجزیه و تحلیل عمیق ، پیش بینی جسورانه ای در مورد زمان و مکان نمایش تصویر غلط دیگری از ابرنواختر برای اولین بار امکان پذیر شد. لنز 1 حتی یک ابرغول آبی (ایکاروس) را در کهکشان گرفت که اکنون 14.4 میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد. در مجموعه “بینش های فضا” ، جوزف ام. گاسنر در مورد موفقیت بزرگ نجومی یک پدیده دقیقاً پیش بینی شده ابرنواختر صحبت می کند و ارتباطات با کیهان شناسی مدرن – به ویژه معضل ثابت های مختلف هابل را توضیح می دهد.