[ad_1]

سه سال پیش من با خانواده ام از Interrail از طریق بالکان رانندگی می کردم. این سفر همچنین ما را به دوبروونیک ، شهری زیبا رساند. حداقل این چیزی است که می گوید. دقیقاً نمی توانم این را بگویم. زیرا حتی در مقابل دروازه تحمیل کننده شهر نیز جمعیت به قدری شلوغ بود که جدا از شلوارک ، کلاه آفتاب و تی شرت های رنگارنگ ، واقعاً چیز زیادی نمی دیدید. ما بلافاصله برگشتیم ، مقداری بستنی خریدیم تا جبران شود و سرمان را تکان دادیم. وحشتناک است ، این جمعیت ، این باید معنی داشته باشد. گویی هیچ کاری با آن نداریم.

در حال حاضر صحبتی از سفرهای تعطیلاتی وجود ندارد. به جای رفتار متناقض سفر ، پارادوکس دیگری برای من پدید آمده است: این در مورد زباله است. هر بار که از کنار بشکه های حیاطمان می گذرم ، با عدم تأیید سرم را تکان می دهم. وحشتناک ، این همه آشغال. زیرا درب دیگر با مواد زائد بسته بندی بسته نمی شود. زیرا سطل کاغذ از بسته بندی آمازون سرریز می کند. چون الان نمی توانم زباله های خودم را خلاص کنم!

از آنجا که همه افراد زمان بیشتری را در خانه می گذرانند ، میزان بسته بندی و شیشه در خانه های خصوصی 2020 است. حدود شش درصد افزایش یافته است. اما حتی قبل از آن ، انبوه زباله های آلمان به طور نامتناسبی زیاد بود: در اروپا آلمان بالاترین میزان بازیافت (68 درصد) را دارد ، اما با داشتن 615 کیلوگرم زباله خانگی در هر سال ، بسیار بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا (489 کیلوگرم) است.

جهان با تغییر بنیادی روبرو است – خواه بشریت خواه ناخواه: کشاورزی باید پایدار و مقاوم در برابر اقلیم شود ، در عین حال تأمین تقاضای روزافزون برای جمعیت در حال رشد جهان مهم است. این برای ادعاهای خود ما به چه معناست؟ و چه محیط و موجودات زنده ای در آن وجود دارد؟
در Storks Spezialfutter ، رالف استورک ، روزنامه نگار محیط زیست ، ماهانه یک بار به انتهای این موضوعات می رسد.

قبلاً از اشتیاق بسته بندی در سوپرمارکت ها آزار داده بودم. با این حال ، از آنجا که در حیاط ما جمع شده است ، همه زباله ها فقط برای من به یک مشکل آگاهانه تبدیل شده اند. انگیزه اول من عذاب وجدان است ، که منجر به توجه به خرید فقط فروشگاه های عمده در آینده می شود. اما فقط این واقعیت است که یکی جمع آوری تمام فروشگاه های عمده در آلمان فقط بیش از 160 مقاله وجود دارد که نشان می دهد مدل تجاری هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. نزدیکترین مغازه حدود شش کیلومتر دورتر است. متأسفانه ، این در جنون مدرسه سازی در خانه عملی نیست.

در واقع سیاست چه می کند؟

انگیزه دوم من این است که بپرسم سیاست حفظ زباله در واقع چه کاری انجام می دهد؟ پاسخ کاملاً هوشیارانه است: زیاد نیست! اگرچه وجود دارد قانون بسته بندیکه ، از جمله ، از میزان قابل استفاده مجدد برای بسته بندی نوشیدنی 70 درصد صحبت می کند. با این حال سوپرمارکت ها و تخفیفان هنوز کیلومترها دورتر هستند. بعلاوه ، قانونگذار مشخص نکرده است که چه زمانی باید این سهمیه به دست آید و در صورت ادامه افت به آن چه اتفاقی می افتد.

در ژانویه ، دولت فدرال برنامه جدیدی برای پیشگیری از زباله به تصویب رساند. اگرچه حاوی رویکردها و پیشنهادهای بسیار خوبی است ، اما همچنین حاوی هیچ قانونی نیست که نحوه دستیابی به این اهداف را تعیین کند.

[ad_2]

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *