کنار آمدن با استرس نیز عامل مهمی است. در هر صورت ، یکی از بزرگترین خطرات سلامت روان و جسم تحت فشار قرار گرفتن مداوم است. افراد کم و بیش این رویکرد را خود به خود مجاز می دانند: در مطالعه ای که توسط بکا لوی انجام شد ، سطح هورمون استرس کورتیزول در افراد مسن که از نظر پیری منفی بودند ، به مدت 30 سال افزایش یافت – افزایشی که افراد مثبت مجبور به تشخیص آن نبودند.

“افراد مسن گروه همگنی نیستند که بتواند متحد شود”
(سوزان ورم ، محقق پیر)

همانطور که در مطالعه طولانی مدت مارکوس وتشتاین از مرکز پیری آلمان در برلین پیشنهاد شده است ، سن ذهنی جوانتر به عنوان یک نوع بافر استرس عمل می کند: این مطالعه نشان داد که سه سال بعد استرس بیشتر تأثیر سوverse بر افراد ندارد ، اگر آنها این کار را انجام دهند از نظر ذهنی احساس جوانی می کنند از آنچه بعد از سالها زندگی عینی احساس می کنند.

اما روان به روش های دیگری نیز کار می کند. هانس-ورنر وال این را با مثالی نشان می دهد. اگر بگویید ، “خانم اشمید ، بسیار خوب است که شما به عنوان یک خانم بسیار پیر ، به اینجا رسیده اید و یک تست شناختی داده اید” ، در این صورت تستر عملکرد بدتری نسبت به سن شما خواهد داشت. وال می گوید: “این ارتباط زیادی با انگیزه دارد.” “هنگامی که احساس جوانی می کنید ، اعتقاد دارید که می توانید به موفقیت های بیشتری دست پیدا کنید.” افرادی که احساس جوانی می کنند ، علاوه بر داشتن اراده قوی برای زندگی ، احتمالاً احساس می کنند که می توانند تغییراتی ایجاد کنند و بر مشکلات غلبه کنند.

در پایان ، روشن می شود: پیر شدن و سالم بودن نیز موضوعی نگرشی است. اما به چه معنا است؟ زیرا همچنین مشخص است که این نگرش همیشه بهترین نیست. در فرهنگ غربی ما ، پیری یک مشکل تصویر واقعی دارد. این بیماری با بیماری جسمی ، زوال روانی و از دست دادن خانه های سالمندان همراه است. حداقل این می تواند تغییر کند. سوزان ورم می گوید: شما می توانید با مداخلات روی تصویر پیری کار کنید ، به عنوان مثال ، به جای اینکه مخالف تفکر کمبود محور باشید ، به افراد انگیزه می دهد که در مورد آنچه که در مورد پیری خوب است فکر کنند. پشتیبانی از طریق کمکهای فنی جدید نیز ممکن است. افراد مسن می توانند بیاموزند که چگونه از برنامه های خاص استفاده کنند ، آنچه را که هنوز هم می توانند در سنین پیری به دست بیاورند و دید مثبت تری نسبت به پیری مشاهده می کنند.

سوزان ورم می گوید: “ما همچنین به تصاویر بسیار متمایزتر از سن در رسانه ها ، سیاست و دنیای کار نیاز داریم.” آنچه در اینجا اشتباه رخ داد در بحران کرونر مشخص شد: به عنوان مثال افراد مسن به روشی کاملاً یک طرفه به تصویر کشیده می شوند که نیاز به محافظت دارند. “افراد مسن گروه همگنی نیستند که بتوانند متحد شوند.” بنابراین زمان آن فرا رسیده است که تصاویر جدیدی از دوران پیری فرا برسد. و چه انگیزه ای می تواند انگیزه بیشتری از زندگی سالم و طولانی تر داشته باشد؟