در جستجوی ویژگی های یک دروغ ، علم در درجه اول بر دروغگو متمرکز است. اما اگر تعامل بین دو نفر مهم باشد چه می کنید؟ تیمی به سرپرستی سوفی ون در سیو از دانشگاه روتردام زبان بدن افراد را مورد بررسی قرار دادند در حالی که یکی به دیگری دروغ می گفت یا به او صادقانه پاسخ می داد. بر این اساس ، دروغ های ساده و پیچیده هر دو به صورت بی کلام با گزاره های واقعی فرق دارند – البته به روشهای بسیار متفاوت.

این گروه از انگلیس و هلند بیش از 80 دانشجوی انگلیسی را به آزمایشگاه دعوت كردند و آنها را وادار كردند كه دروغهای كم و بیش پیچیده ای را بیان كنند: در ابتدا برخی از آنها وسوسه شدند كه با یك پازل تقلب كنند ، اما سپس آن را انكار كردند. سپس آنها مجبور شدند درمورد پیشرفت یک بازی (“Cluedo”) که حتی در آن شرکت نکرده بودند ، به نیمه دیگر گزارش دهند. برای دشوارتر ساختن دروغ ، برخی مجبور شدند از آخر داستان را تعریف کنند. در همین حال ، حسگرهای موجود در سر ، بالاتنه و مچ حرکات دو مکالمه را تشخیص دادند.

نتیجه: در گزارش داستانی مربوط به بازی و به ویژه در بازگویی ، حرکات دروغ و دروغ شباهت بیشتری نسبت به گزارش صادقانه داشت. در انکار ساده متفاوت است: در اینجا آزمایش شدگان حتی کمتر از گزاره های واقعی با آنالوگ خود حرکت می کنند. همخوانی غیر کلامی را می توان در سر ، بالاتنه و بازوها مشاهده کرد ، در حالی که دست راست دروغ منعکس کننده سمت چپ دروغ است و بالعکس.

آیا آزمودنی ها در دروغ های دشوار توجه بیشتری به همکاران خود داشتند؟ برای آزمایش این موضوع ، تیم سوفی ون در سیو در آزمایش دیگری دستورالعمل های مختلفی را ارائه دادند. از یک گروه خواسته شد هنگام دروغ گفتن به رفتارهای غیرکلامی توجه ویژه ای داشته باشند ، از گروه دیگر خواسته شد تا روی کلمه گفته شده تمرکز کنند و از گروه سوم این کار آموزش داده نشد اما این مهم نبود. صرف نظر از دستورالعمل ها ، آزمودنی ها در موارد دروغ های دشوار با شدت بیشتری از همتایان خود و در مورد دروغ های ساده کمتر از اظهارات درست تقلید کردند.

اگر دروغ دشوار باشد ، خلبان اتوماتیک شروع می شود

بنابراین این واقعیت نیست که در زبان بدن منعکس می شود ، بلکه چقدر دشوار است که دانش آموزان چیزی اشتباه بگویند. وندرو سیو و همکارانش در مجله توضیح می دهند: “تقلید با فشار ذهنی افزایش می یابد زیرا رفتارهای فردی متعاقباً به طور خودکار کنترل می شود.”علوم باز انجمن سلطنتی« بازتاب غیرکلامی عمدتاً ناخودآگاه است. حتی در پرسشنامه بعدی ، هیچ کس گزارش نکرد که وی عمداً از همکار خود تقلید کرده است.

وقتی دروغ می گویند ، بسیاری از افراد سعی می کنند حرکات خود را کنترل کنند تا به هیچ وجه تسلیم نشوند. در مورد دروغ های ساده ، آنها به وضوح تقلید طبیعی را کاهش می دهند. با این حال ، در عبارات پیچیده ، ظرفیت کمتر است. بنابراین ، زبان همزمان بدن در نهایت مشخصه مشخصی نیست.