ما انسان ها تنها موجودات زنده نیستیم که به صورت گروهی با هم زندگی می کنیم. در مورد نزدیکترین بستگان ما ، شامپانزه ها ، چنین است. آنها در واحدهای کوچک زندگی می کنند و یک سیستم اجتماعی کارا را تشکیل می دهند. آنها از یکدیگر مراقبت می کنند ، دوستی برقرار می کنند و با دشمنان می جنگند. بسته های آنها به صورت سلسله مراتبی سازمان یافته است و توسط “آلفا” هدایت می شود ، معمولاً یک مرد. این در راس گروه قرار نمی گیرد زیرا قوی ترین حیوان است. نه ، او در راس سلسله مراتب است زیرا یک شبکه بزرگ و پایدار از حامیان خود ساخته است.

برای اینکه شامپانزه ها به خوبی با هم زندگی کنند ، گروه نباید خیلی بزرگ باشد. حیوانات فردی باید یکدیگر را بشناسند. دو حیوان که هرگز یکدیگر را ندیده اند ، هرگز در کنار یکدیگر جنگیده اند و هرگز به دنبال شپش از پوست خود نرفته اند ، نمی دانند آیا می توانند به یکدیگر اعتماد کنند و آیا ارزش کمک به یکدیگر را دارد. هر چه تعداد حیوانات در یک گروه بیشتر باشد ، حفظ روابط اجتماعی دشوارتر و ضعیف تر می شود. حدود 20 تا 50 حیوان یک گروه معمولی را در طبیعت تشکیل می دهند. اگر این خیلی بزرگ شود ، زیر گروه ها تقسیم می شوند و بسته جدیدی ظاهر می شود. گروه های مختلف شامپانزه به ندرت با هم کار می کنند. به احتمال زیاد آنها برای ادعاهای سرزمینی و غذا و یا جنگ با یکدیگر رقابت می کنند [3].

اکنون ممکن است فکر کنید که این امر در مورد ما انسانها صدق می کند و مغز شامپانزه ها و انسانها به هر حال شبیه به هم هستند ، زیرا این حیوانات نزدیکترین بستگان ما هستند. حق با شماست ، تفاوت اساسی هنوز وجود ندارد. الان چیه؟

دلیل آن این است که در طی تکامل ، مغز انسان متفاوت از مغز موجودات دیگر رشد می کند. این بدان معناست که نه تنها اندازه یا انرژی مورد نیاز است (وقتی انسان 25٪ از انرژی بدن را در استراحت دارد ، در میمون ها حدود هشت درصد است) ، بلکه مهمتر از همه عملکرد کلی است. با گذشت زمان ، سیستمی ایجاد شده است که با قیاس کار می کند [4] صدا زدن.

احتمالاً اصطلاح “سیستم عامل” را از دنیای فناوری اطلاعات می دانید. سیستم عامل مجموعه ای از برنامه ها است که منابع رایانه را مدیریت کرده و برنامه هایی را ارائه می دهند. وظایف معمول عبارتند از ، برای مثال ، ارتباط با کاربر ، بارگیری ، اجرای و خروج از برنامه ها ، مدیریت فضای ذخیره سازی برنامه ، مدیریت و کار با دستگاه های متصل [5].

به همین ترتیب ، سیستم عامل انسانی نحوه ارتباط ما را تنظیم می کند. این برنامه برنامه هایی را کنترل می کند که رفتار ما را توضیح می دهند و تعیین می کنند به چه محتوایی پاسخ دهیم. این سیستم در روند توسعه ما خود را ثابت کرده ، بقای ما را تضمین کرده و ما را به بالای زنجیره غذایی رسانده است.