برخی در حال حاضر به دنبال یک سرگرمی جدید هستند. بافندگی چطور؟ فیزیکدان الیزابت ماتسوموتو از انستیتوی فناوری جورجیا فقط می تواند آن را توصیه کند. او از کودکی علاقه زیادی به بافتن داشته است و کتاب های زیادی با دستورالعمل های مختلف در مورد چگونگی ایجاد الگوهای انعطاف پذیر از بخیه های منفرد با نخ پشم و دو سوزن بافندگی دارد.

ماتسوموتو به عنوان یک دانشمند کمی با دقت بیشتری درباره سرگرمی خود فکر کرد. زیرا تغییرات کوچک و به سختی قابل مشاهده در الگوی بافندگی می تواند تأثیر زیادی در نتیجه نهایی داشته باشد. به عنوان مثال ، اگر فقط از یک نوع کوک استفاده کنید ، پارچه دور لبه ها می پیچد. از طرف دیگر ، اگر دو نوع مشبک مختلف را با هم ترکیب کنید ، پارچه حاصل کاملاً صاف است.

اما خصوصیات مکانیکی پارچه به طور قابل توجهی به الگوی بافندگی نیز بستگی دارد: برخی از پارچه ها کشدار هستند ، در حالی که کشیدن برخی دیگر سخت و دشوار است. در حقیقت ، لباس بافتنی ماده ای فوق العاده غیرمعمول است: از یک نخ غیر قابل انعطاف تشکیل شده است ، اما به طور کلی الاستیک است.

اژدهای چشمگیر

علاقه او به فیزیک سرانجام با کشف اژدهای خوشبختی شارون وینساوور برانگیخته شد. این یک حوله است که یک اژدها چشمگیر در وسط آن قرار دارد. ماتسوموتو که مسحور این نقوش شده بود ، به کار خود پرداخت و ساختار پیچیده را بافت: «من کتابهایی با هزاران الگوی مختلف بافندگی دارم». در گفتگو با وب سایت علمی “ScienceNews”. “اما من هرگز اژدهای خوشبختی را ندیده بودم.” “شبکه ها نه تنها یک سلول از مدل را اشغال می کنند ، بلکه در مناطق وسیعی گسترش می یابند و به نظر می رسد از یک جهت افقی و نه عمودی معمول پیروی می کنند.

ماتسوموتو چند سال پیش تلاش کرد همه این مکانیسم ها را درک کند. او تصمیم گرفت برای طبقه بندی دوختهای مختلف و مشخص کردن ترکیبات آنها ، نظریه بافندگی ایجاد کند: اگر پارچه را از این و این بخیه ها بسازید ، چقدر کشسان است؟ او بهمراه دانشجوی دکترای خود Shashank G. Markande ، برای مطالعه هنر بافندگی به تئوری گره روی آورد.

لباس بافتنی از نخ هایی با نخ تشکیل شده است که به صورت مشبک تشکیل می شود. دو بخیه اصلی (راست و چپ) وجود دارد که می تواند برای ایجاد هر الگویی استفاده شود. برای درک چگونگی رفتار پارچه تولید شده به این روش ، باید خصوصیات بخیه های منفرد و ترتیب ظهور آنها را درک کرد.