از سال 1830 علاوه بر فعالیت های سیاسی ، کار آکادمی علوم را به عنوان دبیر دائمی هماهنگ کرد. او از تدریس در پلی تکنیک olecole منصرف شد. در سال 1835 وی ژورنالی را تاسیس کرد که فعالیت آکادمی را مستند می کرد:

در طول زندگی خود ، آراگو به همه پدیده های علمی علاقه داشت. او یک حامی در الکساندر فون هومبولت یافت که با او در آپارتمان مشترک بود تا اینکه در 1811 ازدواج کرد.

درباره ماهیت نور

آیزاک نیوتن و کریستین هویگنس نظریه های مختلفی در مورد ماهیت نور ارائه داده اند – پدیده های شکست و انعکاس نور را می توان در هر دو مدل ذرات و موج توضیح داد. اگر سرعت نور در محیط های مختلف مشخص شود ، این سوال كه كدام یك از این دو مدل صحیح است ، قابل حل است: طبق نظریه پیكره ای نیوتن ، سرعت باید پس از انتقال به محیط متراكم افزایش یابد. کاهش طبق نظریه هویگنس.

در دسامبر 1810 ، آراگو مشکلی را به آکادمی ارائه کرد که هیچ توضیحی برای آن وجود نداشت: اگر کسی در ساعت شش صبح ستاره ای می دید ، پس نور آن ستاره باید به ما سرعت دهد. درجه سانتیگراد + v رسیدن به کجا v سرعت چرخش زمین به دور محور خودش است ، به ترتیب در ساعت شش شب است درجه سانتیگراد – v. همین مورد در اندازه گیری های بهار و اکتبر صدق می کند ، گرچه این بار v سرعت چرخش زمین به دور خورشید است. با این حال ، او نتوانست هیچ تفاوتی در اندازه گیری های خود شناسایی کند (که این به دلیل عدم دقت در اندازه گیری ها نیست ، همانطور که اکنون به لطف انیشتین می دانیم).

هنگامی که چارلز ویتونست مخترع انگلیسی موفق به تعیین سرعت جریان در سال 1834 با استفاده از آینه چرخان شد ، آراگو سعی کرد ایده اندازه گیری سرعت نور را به کار ببرد. با این حال ، هنوز فاقد الزامات فنی لازم است. در جلسه آکادمی در سال 1850 ، او با افتخار اعلام کرد که ژان برنارد لئون فوکو این ایده را با موفقیت محقق کرده است. (طبق گفته گالیله گالیله ، یک سال زودتر ، دانش آموز Arago ، هیپولیتوس فیزو ، سرعت نور را با استفاده از چرخ دنده چرخان اندازه گیری کرده بود).

در سال 1811 ، آراگو چرخش صفحه قطبش را در آزمایش با بلورهای سنگ نشان داد. وی همچنین خاطرنشان می کند که نور آبی از آسمان فقط تا حدی قطبی است و: هرچه آسمان آبی تر باشد ، نسبت نور قطبی نیز بیشتر خواهد بود.