اورسولا فون در لاین ، رئیس کمیسیون اروپا ، توافق نامه سبز اروپا را در ماه دسامبر سال 2019 با آسیب دیدگی قابل توجهی ارائه کرد. این برنامه اقدام وظیفه بلندپروازانه اتحادیه اروپا را برای کاهش تأثیرات زیست محیطی خود از گازهای گلخانه ای به صفر تا سال 2050 تعیین کرده است.

در حالی که بحث بر سر دستیابی به هدف – و اگر چنین است ، چگونه – می تواند در زمان مورد نظر محقق شود ، منتقدان به نقاط ضعف اصلی معامله اشاره می کنند. آنها این واقعیت را به ما یادآوری می کنند که اروپا جزیره ای سبز نیست ، بلکه با کشورهای غیر اتحادیه اروپا به طرق مختلف تجارت می کند و بنابراین تعادل محیط سایر افراد را تحت تأثیر قرار می دهد – به ندرت به نفع آنها است.

اتحادیه اروپا مقادیر زیادی کالای کشاورزی را وارد می کند و قصد دارد در آینده نزدیک کالاهای گیاهی و حیوانی مانند غلات ، سبزیجات ، میوه ، گوشت و لبنیات خریداری شده از خارج را افزایش دهد. در بسیاری از کشورهای تأمین کننده ، قوانین سبک تری اعمال می شود. نتیجه: اروپا در حال افزایش آسیب های زیست محیطی فراتر از مرزهای خود است و در عین حال دارای اقدامات زیست محیطی در داخل کشور است.

برون سپاری بارهای زیست محیطی

اتحادیه اروپا در حال پیگیری برنامه های موفقیت آمیز جنگل کاری است ، در حالی که در جای دیگر جنگل ها برای ایجاد زمین های قابل کشت برای صادرات قطع می شوند. به ویژه ، برزیل و اندونزی در حال پاکسازی مناطق جنگلی عظیم و با ارزش زیست محیطی برای تولید دانه های روغنی هستند که بعداً به عنوان سوخت زیستی در آن کشور عمل می کنند.

مثال دیگر استفاده از سموم دفع آفات و گیاهان اصلاح شده ژنتیکی است. هر دو در اتحادیه اروپا محدود یا ممنوع است. با این وجود ، اروپا مقادیر زیادی ذرت تراریخته و دانه های سویا را از قاره آمریکا تأمین می کند. استفاده از گلیفوزیت و نئونیکوتینوئیدها – دومی مسئول مرگ زنبورها است – در آنجا نیز بسیار بی احتیاطی درمان می شود.

با توجه به بارهای زیست محیطی اروپا ، محققان محیط زیست ریچارد فوچس ، کالوم براون و مارک روسول از انستیتوی فناوری کارلسروهه تلاش می کنند تا نکات مهم را به معامله سبز اضافه کنند.