سلول های میکروگلیا سیستم ایمنی سیستم عصبی مرکزی را می سازند. آنها با زائده های خود ، بافت مغز اطراف خود را به طور شبانه روزی اسکن می کنند. اگر آنها میکروب یا آسیب دیدند ، مانند فاگوسیت ها در مرکز عمل حرکت می کنند. اما یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی کاتارینا آکاسوغلو از مitسسات گلدستون در سانفرانسیسکو معتقد است که این ممکن است تنها نقش او نباشد. پس از همه ، چرا مغز مجبور است برای جلوگیری از اتفاقی که ممکن است هرگز رخ ندهد ، این همه انرژی صرف کند؟

بلکه محققان گمان می کنند که میکروگلیا در درجه اول مسئول کنترل شلیک عصبی است. پس از ده سال کار ، آنها روشی را ایجاد کرده اند که به وسیله آن می توانند فرآیندهای میکروگلیا را در موش ها بی حرکت کنند. سپس حیوانات دچار تشنج صرعی می شوند. به این ترتیب ، آكاسوگلو و تیم وی دریافتند كه سلولهای ایمنی سالم با دندریتهای خود به طور تصادفی در بافت مغز جستجو نمی كنند ، بلكه به طور خاص برای پرتاب نورونها برداشت می شوند. سپس فعالیت آنها دیگر افزایش نمی یابد. به این ترتیب ، میکروگلیا آن سلولهای عصبی را که تکانه های الکتریکی آنها را تهدید به کنترل می کند ، مهار می کند.

به گفته این گروه کار ، اگر سلول ها نقشی مشابه در انسان داشته باشند ، این می تواند ورودی جدیدی برای درمان بیماری های مختلفی باشد که در معرض خطر بیشتری از حمله هستند. این موارد شامل بیماری آلزایمر ، اوتیسم و ​​البته صرع است.