این یک کار رویایی است که می توان به آن فکر کرد. نویسنده لنا بودواین به عنوان خبرنگار در جنوب شرقی آسیا زندگی می کند و کار می کند. در بانکوک ، میانمار ، در جزیره کریسمس کیریباتی یا بورنئو ، او با مردم ملاقات می کند و در مورد جلسات خود از طریق رادیو صحبت می کند. اکنون او کتابی از تجربیات خود ساخته است. با این حال ، او در این مکان های آسمانی مایل ها سواحل شنی یا حیوانات عجیب و غریب را در جنگل باران مشاهده نمی کند. در عوض ، رودخانه هایی را مشاهده می کند که از زباله ها در بالای آب خفه می شوند ، شهرها در اثر تغییرات آب و هوایی و تهدید ناشی از افزایش سطح دریا بیش از پیش گرم می شوند و مزارع روغن نخل که در آن اورانگوتان ها ریخته شده و محیط بانان کشته شده اند.

نمای کمی متفاوت از بهشت

لنا بودواین با خانواده اش در سنگاپور زندگی می کند. او همچنین مجبور است به دلیل ویروس تاج از ماسک استفاده کند. اما او آن را قبل از همه گیری قرار داد ، وقتی بوی اسلش و دود سوزان در شهر پیچید زیرا آنها دوباره به مزارع جدید روغن نخل احتیاج داشتند.

در چند صفحه اول یک چیز مشخص است: لنا بودواین عصبانی است. از آنجا که راینلندر محلی “در پایان جهان” آنچه مردم اروپا با روش زندگی خود انجام می دهند را می بیند. از آنجا که ما یک کرم نوگات خامه ای را روی نان می مالیم ، یک شامپوی صاف و بیسکویت ترد می خواهیم ، به گفته نویسنده ، موجودات زنده دیگر را به خطر می اندازیم. حیوانات با مصرف ناپدید می شوند ، جنگل ها قطع می شوند و جزایر در دریا غرق می شوند. نویسنده حتی در میان خود زباله های پلاستیکی از اروپا پیدا می کند ، که مکمل کوههای عظیم زباله است که در جنوب شرقی آسیا بوجود می آیند.

در حالی که او موقعیت های نمایشی را توصیف می کند ، اما همچنین روشهایی را ارائه می دهد که در آن می توان وضعیت را بهبود بخشید. او از طریق جنگل در تورهای پایدار برای گردشگران با بالای درختان قدم می زند که باید در برابر جنگل زدایی کمک کند. یا این مبارزه مبارزان حفاظت از محیط زیست و کاوشگران مرجان علیه مدافعان زغال سنگ در استرالیا است.

در یک بخش ، او یک قفل کاملاً متفاوت را توصیف کرد ، که مدتها قبل از همه گیری تاج در جزیره فیلیپین اتفاق افتاد. از آنجا که در آنجا که مسافران تعطیلات به دنبال سواحل رویایی ، صخره های مرجانی در اقیانوس آرام فیروزه ای و خلیج های کوچک پر از حیوانات دریایی رنگارنگ هستند ، رئیس جمهور دوترته در آوریل 2018 ورود به مدت شش ماه را ممنوع کرد زیرا بسیاری از گردشگران از این جزیره عبور کرده اند. سونامی گردشگری “شورای مخفی فاضلاب” را ایجاد کرد. زباله ها و فاضلاب های تصفیه نشده مستقیماً به اقیانوس سرازیر می شدند. وی گفت: “دریا بوی گه می دهد.” وی برای پاکسازی سواحل و ساخت سیستم فاضلاب ، از دست دادن میلیون ها درآمد را پذیرفت. پلیس و سربازان بررسی کردند که هیچ توریستی وارد جزیره نشده است.

اما فقط روسای جمهور یا دولت ها نیستند که می توانند از قدرت خود به نفع خود استفاده کنند ، مثلاً با ممنوعیت واردات زباله. آنچه در مورد كتاب Bodevain خاص است گزارشات متعدد درباره افراد و ابتكارات كوچكي است كه وي درجا حضور دارد. طرفداران حفاظت از محیط زیست که به اورانگوتان ها شیر می دهند ، ساکنان یک دهکده کوچک که باید جای خود را به مخزن بدهند ، اما همچنین کشاورزانی که روغن نخل می کارند.