این مهم و مهمتر از همیشه در بیماری همه گیر کرونر است: اصطلاحاً “سواد سلامت”. اما این دقیقن چیه؟ بیایید بررسی کنیم: به طور رسمی ، این به معنای “… توانایی فرد در یافتن ، درک ، ارزیابی و استفاده از اطلاعات بهداشتی است.” حداقل تاکنون از نظر تئوری اما عملی ، مانند این در زندگی روزمره؟ احمق ، این چیز کمی نیست.

در اصل ، اصطلاح انگلیسی “سواد سلامت” در واقع به این معنی بود که آیا مردم توانایی اساسی کافی در درک متون (پزشکی) دارند یا خیر. “سواد سلامت” ما مدتهاست که فراتر از این است: اکنون به معنای توانایی استفاده واقعی از اطلاعاتی است که می فهمیم – به عنوان مثال ، تصمیم گیری در مورد مناسب بودن مراجعه به پزشک ، کاری که می توانید برای خود انجام دهید ، کدام روشها قابل قبول است و موثر است و در آن فقط می توانید صبر کنید و ببینید.

از سال 2018 وجود دارد “برنامه اقدام ملی برای سوادآموزی”، یک ابتکار میان رشته ای که وزارت بهداشت نیز در آن شرکت می کند. این ابتکار بعد از اینکه مشخص شد بیش از نیمی از مردم به طور مداوم فاقد سواد بهداشتی کافی هستند ، همانطور که در تعریف تعریف شده ، شتاب بیشتری به خود گرفت. به خصوص نسل جوان. به طور کلی ، افراد یافتن اطلاعات مناسب بهداشتی در ابتدا دشوار است ، سپس آن را ارزیابی کرده و مهمتر از همه ، از آن استفاده می کنند. مطالعات مختلف ، به ویژه برای سواد رسانه ای به طور فزاینده ای مهم است، نشان داد که در واقع پیشرفت چشمگیری در این زمینه وجود نداشته است.

قانونگذار ، از جمله ، وظیفه ارتقا the مهارت ها و شایستگی های اعضای بهداشتی را به شرکت های بیمه درمانی اختصاص داده است. ذینفعان شرایط دقیق را در بخش 20 و زیرمجموعه های آن از قانون تأمین اجتماعی V. پیدا خواهند کرد. در واقع ، قانونگذار به مسئله سواد سلامت دیجیتال در آنجا پاسخ داده است: تحت “20 کیلوگرم” اکنون در اساسنامه خود به بیمه گران خدمات نیاز دارد ، ” برای ارتقا-خود-تعیین سلامت محور ، استفاده از برنامه ها و روش های پزشکی و پزشکی از راه دور توسط بیمه شده. “خدمات” باید در خدمت اعطای صلاحیت های لازم برای استفاده از برنامه ها و رویه های پزشکی دیجیتال یا از راه دور باشد. “

قابل ستایش است که انجمن چتر شرکت های بیمه درمانی این موضوع را مطرح کرده اند. اما اگر فکر می کنید که کد امنیت اجتماعی V در واقع همیشه به بیمه گران سلامت نیاز دارد که سواد سلامت را ارتقا دهند. و اگر آنها به هیچ وجه بی تحرک نبوده اند ، این س arال مطرح می شود: شاید این تلاش که سرانجام به دست مردم می رسد ، کافی نباشد؟ آره. اما چرا؟ چه چیزی را می توانید تغییر دهید؟

صلاحیت بهداشتی تشویق می شود اما موثر نیست

هیچ مطالعه تجربی جدیدی برای کشف این مورد لازم نیست: همه گیری بار دیگر روشن کرده است که کدام شکاف های اساسی نگران کننده و اساسی در دانش بهداشت نفوذ می کند. من – و مطمئناً نه تنها خودم – در طول کار آموزشی با س questionsالات و دیدگاههایی روبرو شده ام که در واقع آنها را ممکن نمی دانم. ضد فشار خون برای “واکسن های ژنتیکی” فقط یکی از پرتگاه ها بود. زمان آن فرا رسیده بود که مخالف واکسیناسیون بودند و علم را انکار می کردند. آنها مثل هرگز شنیده شده است. پس از عدم تمایل اولیه ، هومیوپات ها نیز ادعای خود را اعلام کردند که می توانند به مبارزه با همه گیری ، گاهی با افراط و تفریط پوچ کمک کنند. همه اینها می توانست بگذرد ، اما نه ، شنیده شد.