در این مدت او تصمیم گرفت که مانند برخی از اشراف زادگان که در آن زمان فرصتهای شغلی در کلیسا را ​​احساس می کردند ، به دنبال کار معنوی باشد. جیووانی ماریا مستای فرتی در پایان سال 1819 به عنوان کشیش منصوب شد. در دهه های بعدی ، او به آرامی اما پیوسته از نردبان حرفه ای کلیسا بالا رفت. پسر ارل ابتدا به عنوان یک روحانی فقیر و بیمارستانی و بعداً به عنوان یک اسقف محتاط ، دوست داشتنی و کاردینال شهرت خوبی کسب کرد. در سال 1846 به عنوان پاپ انتخاب شد. از نظر سیاسی ، او را میانه رو و لیبرال می دانستند – حداقل در ابتدا. با این حال ، پس از سال 1848 ، همه دیدگاه های ظاهراً مترقی فراموش شد.

همان سال Pius IX. از دولت پاپ خود در رم به دست انقلابیون ایتالیا فرار کنید. کل اروپا در یک نقطه عطف بود. در بسیاری از کشورها مردم به خیابان ها ریختند و خواستار لغو ساختارهای سلطنتی شدند و بدنبال ایجاد دولت های ملی بودند. هنوز یک سال از پرواز پیوس نگذشته بود که نیروهای از اتریش کاتولیک ، فرانسه و اسپانیا حداقل برای چند سال نظم قدیمی را برقرار کردند. اما پاپ پیوس نهم تلاشی آسیب زا برای فرار داشت. تغییر کرد. او نگرشی کاملاً محافظه کارانه ایجاد کرد. این موضوع در دائره المعارف “Quanta cura” وی نشان داده شده است. در پیوست ، او لیستی از 80 اشتباه را شامل كرد ، معروف “Syllabus errorum”. از جمله ، او ایده آزادی مذهب ، جدایی کلیسا از دولت ، دموکراسی و حقوق بشر را محکوم کرد. مسیر دشوار او او را به یک بازیگر منفور در میان بسیاری از ایتالیایی ها و انقلابیون آگاه ملی تبدیل کرد. نارضایتی حتی پس از مرگ وی ، هنگامی که بدن پاپشیفی دوباره دفن شد ، گسترش یافت.

پیوس نهم پس از طولانی ترین پپتی در تاریخ در سال 1878 درگذشت. وی تقریباً 32 سال ریاست کلیسای کاتولیک روم را بر عهده داشت. وی هنگامی که نیروهای ایتالیایی در سپتامبر 1870 روم را اشغال کردند ، دولت پاپ را از دست داده بود و همه پرسی خواستار اتحاد دولت پاپ با ایتالیا بود. اما او دوباره حکومت معنوی پاپ ها را کشف کرد.

بار …

پاپ جذابیت خود را آشکار می کند

Pius IX از بسیاری جهات استانداردها را تعیین می کند. از جمله ، همانطور که زندگینامه نویس وی ولف اشاره می کند ، او قانون کاریزماتیک پاپ را پایه گذاری کرده است. جامعه شناس ماکس وبر آن را به عنوان یکی از سه نوع مشروعیت قدرت عنوان کرد. در یک فرم کاریزماتیک ، دفتر کاملاً روی یک نفر ثابت شده است. شخصیت ، خصوصیات فردی و استعدادهای ویژه ای که به فرد نسبت داده می شود تعیین کننده است. پیوس احتمالاً کاریزما داشته است. گزارش ملاقات های شخصی با پاپ باعث ایجاد شهرت در یک کاریزمای شدید شده است. طرفداران روحیه آفتابی ، لطافت و “خلوص بی عیب و نقص شخصیت” او را تحسین می کردند. یک روزنامه نگار فرانسوی برای مخاطبان خصوصی می نویسد: “من در برابر نامیرا ، در برابر حاکم عیسی مسیح ، در برابر حاکم عشق تعظیم کردم و او را پدرم نامیدم.”

صداهای دیگری وجود داشت که عکس شخصیت پاپ بود. او غمگین ، تکانشی و تحت تأثیر قرار گرفتن آسان بود. برخی از ناظران در مورد مگالومانیا صحبت کردند. یک اسقف فرانسوی حتی او را یک کلاهبردار بدنام و دروغگو خواند. گفته می شود وی در این شورا به اسقف ها به عنوان الاغ و خائن توهین کرده است.

این گزارش ها به عبادت پاپ در جامعه کاتولیک آسیب نرساند. ولف می نویسد ، اما پاپیس کاریزماتیک جنبه تاریک خود را دارد. به محض شک و تردید در مورد هویت پاپ ، اقتدار دفتر او از بین می رود. با این حال ، پیوس نهم هنوز چهره کلیسای کاتولیک را شکل می دهد. شورای دوم واتیکان از 1962 تا 1965 نیز عصمت جزم و تقدم صلاحیت صلاحیت را تأیید کرد. نتیجه: سازش کلیسا و مدرنیته هنوز دشوار است.