تاکنون افرادی که درآمد نسبتاً کمی دارند ، می توانند از این حقیقت راحت باشند که حقوق بسیار زیاد باعث خوشبختی آنها نمی شود. به نظر می رسد چندین تحقیق علمی این موضوع را پیشنهاد کرده است. اما یک مطالعه آمریکایی در مجله PNAS اکنون نتیجه گرفته است که اگر درآمد افزایش یابد ، رضایت کلی از زندگی نیز افزایش می یابد. و با آن ، بهزیستی احساسی روزانه.

بسیاری از مطالعات علمی قبلاً به این نتیجه رسیده بودند که نوعی آستانه وجود دارد. از این به بعد ، ممکن است مبلغ موجود در حساب همچنان رشد کند ، اما خوشبختی شخصی راکد خواهد بود. به عنوان مثال ، زیرا امنیت مالی مدتهاست که اجازه زندگی بدون دغدغه را می دهد. با این حال ، بیاناتی که این تحقیق بیان می کند نیز به آنچه دقیقاً روشن می کنند بستگی دارد. مطالعه شادی بین رضایت طولانی مدت از زندگی و بهزیستی عاطفی روزانه – مانند شادی ، استرس ، غم و اندوه – تمایز قائل می شود.

به عنوان مثال ، در سال 2018 ، مطالعه ای توسط روانشناس اندرو جب از دانشگاه پوردو نشان داد که وقتی درآمد سالانه یک خانوار بین 60 تا 75 هزار دلار است ، بهینه مطلوب برای رفاه حال روزانه می رسد. دانیل کانهنمان برنده جایزه نوبل 2010 و اقتصاددان آنگوس دیتون از دانشگاه پرینستون به نتیجه مشابهی رسیده اند. از 75000 دلار به بعد ، آنها نقطه ای را دیدند که در آن ثروت متوقف شد. با تغییر شکل ، این در حال حاضر با 62000 یورو مطابقت دارد ، اما هر دو تحقیق منحصراً مربوط به وضعیت ایالات متحده است.

دلیل محققان “کم شدن سود حاشیه ای” است: از این آستانه ، مردم احتمالاً دیگر قادر به انجام آنچه مهمترین رفاه عاطفی است ، مانند گذراندن وقت با خانواده نیستند.

روانشناس متیو کیلسورث از دانشگاه پنسیلوانیا با مطالعه جدید این موضوع را نقض می کند. به همین منظور ، بیش از 33000 بزرگسال شاغل در ایالات متحده در هر زمان از روز از طریق برنامه پرسیده شدند: “اکنون چه احساسی دارید؟” نتیجه 1.7 میلیون داده فردی: با درآمد ناخالص خانوار در حال رشد بیش از $ 80،000. این روانشناس یکی از دلایلی را ذکر می کند که افراد ثروتمند احساس می کنند کنترل بیشتری بر زندگی خود دارند. حد بالایی را مشخص نمی کند.

خوشبختی در همه سایه ها

Killingsworth روش متمایزتر خود را دلیل این نتایج انحرافی می داند: آزمودنی ها بجای اینکه در یک مطالعه گزارش دهند ، با استفاده از تلفن هوشمند در زمان واقعی مصاحبه شدند. علاوه بر این ، آنها باید احساسات خود را در مقیاس بزرگ طبقه بندی كنند ، به جای اینكه به سادگی بیان كنند كه آیا احساس خوبی دارند یا خیر – روشی كه یان دهلی نیز بر آن تأكید مثبت دارد.