به عنوان یک قاعده ، مردم مانند افراد اطراف خود صحبت می کنند. این را می توانید در بسیاری از گویش ها مشاهده کنید که در سراسر آلمان رایج است. ظاهراً چنین پدیده ای در بابون های گینه مشاهده می شود (پاپیو پاپیو) بر. این را تیمی به سرپرستی جولیا فیشر از مرکز نیابت آلمان ، موسسه تحقیقات پستانداران لایب نیتس اعلام کرد.

محققان غرغرهایی با فرکانس پایین را که معمولاً باله های نر گینه ساطع می کنند مطالعه کردند تا به متخصصان بگویند که آنها کاملاً تنظیم شده اند. حیواناتی که بومی ناحیه کوچکی از آفریقای غربی هستند ، در یک ساختار اجتماعی چند لایه زندگی می کنند: چندین مرد با ماده و جوان خود معمولاً گروه تشکیل می دهند ، سپس دو تا سه گروه از این قبیل “باند” تشکیل می دهند.

تجزیه و تحلیل صدا نشان می دهد که غر زدن مردان از این باند بیشتر شبیه غر زدن مردان دو باند مختلف است. به همین ترتیب ، صداهای ساخته شده توسط اعضای یک گروه بیشتر شبیه به صدای اعضای گروه های مختلف یک گروه بود.

با توجه به ماهیت تفاوت های صوتی ، محققان توانستند منتسب باشند که علت آن صرفاً اثرات ژنتیکی نبوده است. در عوض ، فیشر و همکارانش یک شکل ساده آموزش آوازی را مقصر می دانند. حیوانات به سادگی سعی می کنند جذابیت های خود را متناسب با صدای اعضای گروه خودشان سازگار کنند. جولیا فیشر توضیح می دهد: “مردم این کار را نیز انجام می دهند: آنها اغلب به طور ناخواسته سرعت یا قد خود را تنظیم می کنند تا به شریک گفتگوی خود نزدیک شوند.” در یک بیانیه مطبوعاتی.

اختلافات در غر زدن معمولاً در میان بابون های گینه کاملاً متوسط ​​است. بنابراین ، محققان آن را با لهجه و نه با زبان خود مقایسه می کنند.