همه ما این کار را می کنیم – از کودکی تا پیری ، چه در تنهایی و چه در شرکت: ما تا آنجا که می توانیم قسم می خوریم و می جنگیم. انواع مدفوع ، جنسی ، حیوانات و چیزهای شرور از دهان ما فرار می کند. گفته می شود که ولفگانگ آمادئوس موتزارت دوست داشته است نامه هایی را با “با احترام شما ، زوزمایر شیزدرک” امضا کند. محافظان اخلاقی قرن پانزدهم با قطع زبان یا حتی مرگ چنین سخنان ناپسند را مجازات می کردند. امروز ، نهادهای دولتی نظارت می کنند که کدام فیلم ها و آهنگ ها – از جمله موارد دیگر به دلیل انتخاب کلمات – در فهرست رسانه های تهدید کننده جوانان قرار دارند.

زیرا زبان مبتذل قدرت بالایی دارد. می تواند برای انتقال احساسات شدید (به ویژه خشم و ناامیدی) مورد استفاده قرار گیرد. می تواند موجب آزار ، ستم و حاشیه سازی شود. هنوز هم باید به گونه ای دیگر به آنها نگاه کرد. برای مدت طولانی ، تحقیقات برای مقابله با قسمت کثیف ارتباطات ما بسیار خوب بود. تنها در سال 1973 بود که مهندس شیمی ، متولد آلمان ، رینهولد امان ، رشته علمی مالدیسیر (از لاتین “maledicere” برای لهجه) را در ایالات متحده تأسیس کرد. متخصصان علوم پزشکی جنبه های روانشناختی ، جامعه شناسی ، زبانی و عصب شناختی لعنت را مطالعه می کنند.

و آنها نور زیادی را بیرون می آورند ، که ممکن است یکی یا دیگری را متعجب کند: فحش دادن خوب است! این بلندگو به عنوان راهی برای فرار از پرخاشگری ، تسکین استرس و درد – به عنوان مثال ، اگر به طور تصادفی با چکش به انگشت شست خود ضربه بزنیم ، عمل می کند. در شرایط دیگر ، ما عمداً از توهین به مقدسات برای توهین به مردم استفاده می کنیم. به عنوان مثال می توان از خط کلامی Joschka Fischer در 1984 با معاون وقت بوندستاگ خارج شد: “با احترام کامل ، آقای رئیس جمهور ، شما احمق هستید.” همچنین وقتی می خواهیم طنز ، کنایه یا تعجب بیان کنیم ، نفرین می کنیم.

تیموتی جی روانشناس آمریکایی از کالج هنرهای لیبرال ماساچوست یکی از پرکارترین محققان در این زمینه است. طبق تحقیقات او ، ده زبان انگلیسی بهترین در سال 1989 تا 2009 از کلمات “دمار از روزگارمان” ، “گه” ، “جهنم” ، “جهنم” ، “جهنم” ، “عیسی مسیح” ، “الاغ” ، “خدای من” ، “عوضی” ، “زننده” . در سال 2014 ، ونبو وانگ و همکارانش را در دانشگاه ایالتی رایت در اوهایو ارزیابی کرد 51 میلیون پست توئیتر که به طور تصادفی انتخاب شده است مستثنی شده – تقریباً هشت درصد از توییت ها حاوی زبان ناپسند است. 90 درصد آنها از “فاک” ، “گه” ، “الاغ” ، “عوضی” ، “سیاه” ، “جهنم” و “فاحشه” تشکیل شده اند. آلمانی ها ترجیح می دهند مقعد (الاغ ، مزخرف ، گه ، مدفوع) قسم بخورند. هلندی ها دوست دارند به آسیب شناسی مراجعه کنند. برخی از قوی ترین سو its استفاده های آن شامل شرح سرطان ، حصبه و سل است.

در همه اقشار اقتصادی-اجتماعی نفرین وجود دارد. با این حال ، تحقیقات نشان می دهد افراد با وضعیت اجتماعی پایین بیشتر از افرادی که دارای موقعیت اجتماعی بالاتری هستند ، قسم می خورند – احتمالاً به این دلیل است که کمتر از دست می دهند. شخصیت نیز نقش دارد. افراد گسترده و مسلط بیشتر فحش می دهند. استفاده از فحش در بین افراد مذهبی و کسانی که اضطراب جنسی دارند کمتر دیده می شود. مورمون ها کاملاً بدون آن عمل می کنند و فقط از حسن تعبیر (حداقل در تماس با دیگران) استفاده می کنند. یک افسانه رایج این است که فحش و فریاد فقدان واژگان را نشان می دهد. بلکه پیشنهاد می کند فرهنگ لغت بزرگی از مهارت های زبان خوبهمانطور که تیموتی و کریستین جی در سال 2015 فهمیدند.

نقض تابوها به عنوان شاخص

آنچه در تمام اصطلاحات نفرین مشترک است این است که تابوها نقشی اساسی دارند. با این حال ، اینکه چیزی به عنوان توهین یا تابو تلقی شود ، به شدت به شرایط بستگی دارد. برای مثال بسیار مهم است که چگونه گفتگو کنندگان با یکدیگر رفتار می کنند ، شخص ملعون چه نیتی را دنبال می کند و چه لحن نشان می دهد. کلمات تابو نیز موضوع Zeitgeist هستند. سخنان کفرآمیز مانند “وای خدای من” در بسیاری از فرهنگ های غربی وضوح خود را از دست داده است. یا کلمه N نژادپرستانه: چند دهه پیش کاملا بدون مشکل بود ، امروز در اکثر جوامع ممنوع است. اما موارد استثنایی نیز وجود دارد: پیروان فرهنگ جوانان هیپ هاپ آفریقایی-آمریکایی از این اصطلاح به عنوان یک سلام کنایه آمیز استفاده می کنند.