کسانی که از نسیم لبه های مواج دریا یا برج فارغ التحصیلی یک استراحتگاه درمانی لذت می برند ، قطره های آب نمک را استشمام می کنند. شامپاین حبابی مرواریدهای کوچکی را نیز به داخل اتاق می فرستد و بدین ترتیب به عنوان عطری سوزن سوزنی به بینی ما می رسد. این مایعات و بسیاری از مایعات دیگر به عنوان ذرات معلق به یک اسباب بازی جریان هوا تبدیل می شوند. این فقط در صورتی جواب می دهد که خیلی آرام پایین بروند و برای این کار باید کاملاً غیرقابل توصیف باشند.

هر قطره ای که روی وسایل شخصی آنها باقی بماند به دلیل وزنش به زمین شتاب می گیرد. در مقابل ، هوا یک نیروی مقاومت ایجاد می کند. این با سرعت سقوط افزایش می یابد ، تا اینکه بالاخره هر دو نیرو مقدار یکسانی دارند. تا زمانی که جرم قطره ثابت بماند ، از آن به بعد با سرعت ثابت فرو می رود.

پشت بسیاری از چیزهای روزمره یک بدن شگفت انگیز وجود دارد. سالهاست که احساس می شود هانس-یواخیم شلیشتینگ این پدیده ها را دنبال می کند و آنها را برای خوانندگان “Spectrum of Science” در ستون خود توضیح می دهد. شلیشتینگ استاد تربیت بدنی است و تا زمان بازنشستگی در دانشگاه مونستر کار می کرد.

نیروی کشویی یک جسم متحرک نه تنها به سرعت آن بلکه به سطح مقطع بستگی دارد: قطره های کوچکتر مقاومت کمتری را تجربه می کنند. تعادل کلی قدرت بسته به اندازه متفاوت است. زیرا با آن وزن و در نتیجه وزن نیز کاهش می یابد ، اما نه به همان اندازه. به همین دلیل سرعت نزول برای قطرات کوچک متفاوت است.

اگر شعاع افت سقوط با ضریب 10 کاهش یابد ، مساحت آن با ضریب 100 کاهش می یابد. با این حال ، حجم و جرم متناسب با شعاع به قدرت سه کاهش می یابد ، یعنی. با ضریب 1000. بنابراین وزن خیلی سریعتر از مقاومت هوا کاهش می یابد. به همین دلیل هر دو نیرو با قطرات کوچکتر با سرعت بسیار پایین تر متعادل می شوند – جسم بسیار کندتر فرو می رود. بنابراین ، اگر می خواهید مایعات یا موادی که آنها به مدت طولانی منتقل می کنند در هوا نگه دارید ، باید قطره ها را تا حد ممکن کوچک کنید.

بار …

این گفته آسان تر از انجام است. زیرا برای ساختن دو توپ از یک ، تقریباً به یک پنجم سطح دیگر نیاز دارید. و این هزینه انرژی دارد. چه مقدار از این مورد برای پاشیدن مقدار مشخصی از آب در قطرات لازم است ، با ضرب مساحت کل به دست آمده توسط کشش سطحی مشخص آب محاسبه می شود. قطره های کوچک تقریباً گرد هستند. سطح منحصر به فرد آنها ، ضرب در تعداد آنها ، که ممکن است از حجم کل آب ناشی شود ، به کل مساحت منجر می شود. یک محاسبه کوتاه نشان می دهد که قطرات آب ساخته شده از یک لیتر با شعاع ده میکرومتر مساحت 300 متر مربع را اشغال می کنند. این به انرژی حدود 22 ژول نیاز دارد. این کاملا قابل توجه است: شما حداقل می توانید همان مقدار مایع را 2.2 متر بلند کنید.

طوفان آب اسپری را می گیرد و آن را در پرده های گسترده ای از مه در امتداد خط جزر و مد می راند
(هری مولیش ، 1927-2010)

یک تکنیک ساده سمپاشی تأثیر کارایی لازم برای تولید قطرات را ایجاد می کند. برای این منظور ، یک لوله در یک ظرف پایین می آید ، به عنوان مثال با آب ، و یک ضربه دوم به دهانه بالایی لوله اول وارد می شود. به عنوان مثال نی شفاف نشان می دهد که چگونه سطح آب در آن بالا می رود. حتی اگر قادر به دیدن آن نباشید ، می توانید آن را از صدای فشنگی که به طور فزاینده ای افزایش می یابد ، بشنوید – عبارتی از تغییر فرکانس ارتعاشات ستون نزولی هوا.